Poetyckie trio (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Pegaz, Jewgienij i Lola, jak zawsze późną jesienią,
płynęli mokrą ulicą, targani porannym kacem.
Czas się wewnętrznie odmienić, kiedy pogody nie zmienią,
więc trafią znów „Pod Jesiony”, bo być nie może inaczej.

W sali, przy kontuarze, owinie ich woń z papierosów.
Sami starzy znajomi, a każdy chce Żeni dziś polać.
Wszak, lirycznym wędrowcom odmówić kielicha nie sposób,
bo mają skopane życie - Pegaz, Jewgienij i Lola.

Zapłonie ogień pieprzówki, łzy zalśnią pod powiekami.
Lola rozepnie guziczek bluzki na lepsze okazje.
Pegaz łyknie coś z wiadra, jak zwykle, szybko pijany,
więc tylko machnie skrzydłami, gdy już nie będzie mógł zarżeć.

Erato obecna tam duchem. A może zajrzy na chwilę?
Zobaczy, że piją wiersze, toczone z przaśnych ziemniaków
i przemknie kółeczkiem dymu, jak wszędobylski motylek.
Pogładzi Żenię po głowie i rzeknie: pij dziś i pracuj.

Pegaz, Jewgienij i Lola, poemat stworzą wspaniały
ze świata, w którym bywają, częściej niż w rzeczywistym,
maczając pióra Pegaza w inkauście polskiej gorzały;
lecz, żeby pisać jak oni, trzeba mieć duszę artysty.

Zaniosą szum ciemnych lasów pod brudny, knajpiany sufit,
ożywią z prochów legendy, zaklęciem wódczanej mocy.
I kiedy tworzą do rana, nikt nie jest w stanie ich ruszyć,
na stole przybywa flaszek, a wiersz sam dalej się toczy.

Bo taka siła poezji, że nawet „Pod jesionami”,
pobici podnoszą głowy, a słudzy powstają z kolan.
Zabiorą wszystkich ze sobą: samotnych i pokonanych,
na swoją prywatną arkę: Pegaz, Jewgienij i Lola.

[Leon Gutner]

Dla lirycznego wędrowca Leona oto poetyka .
Balladowo i Miszowo .
Do tego Lola i Jewgienij .
Piorunująca mieszanka .

A jakiem cię Miszka obok miał siebie toś ty taki spokojny był .

Z rozkoszą czytelniczą L.G.

[coobus]

I znowu musiałem się napic. Talka jest moc i sugestywnośc Twojego słowa, Misza.
I taka widac siła poezji

[misza]

Napić się z Jewgienijem?
Żaden problem.
On zawsze chętny

Pozdrawiam, Leonie
Pozdrawiam, Coobus

[Henryk VIII]

Witaj - tak mi powiało Tuwimem , że hej! - aż się dusza raduję, albowiem serdecznie lubię skubańca. Powinieneś ten tekst pilnie wysłać na jakiś konkurs jego imienia ( teraz wysyp takich turniejów, bo rok) - bankowo 1 nagroda!
Ten konkretnie Twój tekst skojarzył mi się z jego " Piotrem Płaksinem " - pamiętasz pewno? Na wszelki wypadek przypominam przód i koniec --- byś się poczuł doceniony, stając wierszem obok nieśmiertelnika

"Na stacji Chandra Unyńska
Gdzieś w mordobijskim powiecie,
Telegrafista Piotr Płaksin
Nie umiał grać na klarnecie.

Zdarzenie błahe na pozór,
Niewarte aż poematu,
Lecz w konsekwencjach się stało
Główną przyczyną dramatu. " - to przód

a teraz tył:

"Nie dla mnie pan, panie Płaksin,
Dla mnie Włas Fomycz, artysta
Z duszą poety marzącą.
A pan co? - Telegrafista!"

Czyta Piotr Płaksin i myśli:
"Po co ja komu na świecie!"
I myśli jeszcze: "Jak ślicznie
Włas Fomycz gra na klarnecie..."

7

Na stacji Chandra Unyńska,
Przy samym płocie cmentarnym,
Jest grób z tabliczką drewnianą,
Z krzyżykiem małym i czarnym...

A na tabliczce jest napis:
"Duszo pobozna i czysta,
Pomódl się... Leży w tym grobie
Piotr Płaksin, telegrafista"

p/s.

[misza]

Witaj Dziękuję Ci, że przypomniałeś mi wiersz, który bardzo lubię.
Wprawdzie konkursów wielki dostatek w RP, ale ten wiersz jest już
"spalony", bo opublikowany.
Poza tym, Żenia nie jest konkursowy.
Serdecznie pozdrawiam

[anastazja]

Udane trio, pozdrawiam.

[misza]

Ten tercet musi mieć odpowiednią
akustykę i instrumenty.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

oj, Miszko, Miszko, znów miałam frajdę! W Wasze ręce zatem - Autorze i Żenia (och, Żenia, nie bądź-że z kamienia...)

z serdecznością...
Ewa

[misza]

Żenia nie z kamienia, bo nie powiesz mi tu,
że Piurnonsensowicz ma serce z granitu

Serdecznie pozdrawiam, Ewo