Maryna uparła się przeżyć

[Ewa Włodek]

Wcześniejszy tytuł - "Syberiada"



Wspomnienie M. O.


Ołowiane niebo przygina do ziemi,
tuk-tuk-tuk: siekiery rąbią mózg.

Przy minus czterdziestu ręce nic nie czują
(to się nazywa: hibernacja;
Bolek zawsze zamrażał zęby przed rwaniem).

Szpilki pary kłują policzki,
ziemia, zmarznięta na trzy metry w głąb,
ma zapach grzybni.

Jedyny ciepły posiłek.



Inspiracja:
http://www.poezja-polska.pl/fusion/read ... e_id=35543

[coobus]

Inspiracja nie zrobiła na mnie wrażenia. Przeniosłaś ten obraz z krainy raus, na Syberię. Temat i mnie znany i bliski, miałem w rodzinie Sybiraków. Twój wiersz jest mi bliższy, niż inspiracja. Bo tak już jest z Twoimi wierszami

[Ewa Włodek]

Temat i mnie znany i bliski, miałem w rodzinie Sybiraków. Twój wiersz jest mi bliższy, niż inspiracja.

powiem tak Coob: ja nie miałam w rodzinie Sybiraków (mam związki rodzinne i etniczne raczej z kresami bliższymi "rauss" niż od "poszli"), jeśli nie liczyć jednego gościa, który wyjechał na Syberię "etapem" jako poddany cesarza austriackiego, i później w Tobolsku rozhulał całkiem lukratywny interes, i drugiego, którego wywieziono ciupasem z Borysławia razem z wszystkimi pracownikami wiertni, i po którym od tej pory ślad zaginął. Tutaj - migawka z życia jednej Pani, którą znałam (ja, ówcześnie młoda dziewczyna), która w czasie II wojny trafiła do łagru, "obsługującego" wyrąb tajgi. I opowiedziała mi, w jaki sposób udało jej się przetrwać, dotrwać do chwili, kiedy Związek Sowiecki zdecydował się "darować jej resztę kary". A dość drastyczny wiersz - inspiracja przywołał wspomnienie jej opowieści. Ale chyba coś nie tak jest z tym wierszem, skoro wyłuskałeś tylko obraz z życia Sybiraków. Może zawinił tytuł, więc zdecydowałam się go zmienić...

dziękuję najpiękniej, Coob, za poczytanie, za czas dla wiersza i za słowa - sygnał, że coś tu należy przemyśleć, a może - zmienić...
serdeczność posyłam...
Ewa

[ono]

Ewo, b. dobry wiersz i...taki który uruchamia serducha tym co mają nieco pojęcia o tamtych dniach, tamtych czasach.

wers ponizszy to perełka

siekiery rąbią mózg.

tutaj starałbym sie zmienić:

Szpilki pary kłują policzki

może tak?:

szpilcząca para


albo do woli inaczej, lub...nie - to Twoja decyzja.


kamil

[em_]

Tytuł skojarzył mi się z ' Weronika postanawia umrzeć ' P. Coelho,
myślałam, że to była inspiracja, a tu proszę
bardzo podoba mi się Twój wiersz,
doskonale napisany,
pozdrawiam

[anastazja]

Ewuniu - wiersz w dobrym odbiorze.

Serdeczności

[Gajka]

Mnie się bardzo podoba i już

[Ewa Włodek]

.
taki który uruchamia serducha tym co mają nieco pojęcia o tamtych dniach, tamtych czasach

ja mam, Kamilu, pojecia o tamtych czasach tyle, co z opowiadań Znajomych, którzy mieli nieszczęście tam być a szczęście - przeżyć, oraz - z lektury...
Co do podpowiedzi względem "szpilek" możesz mieć rację, w każdym razie - pomyślę nad jakąś zgrabniejsza wersją...

Tytuł skojarzył mi się z ' Weronika postanawia umrzeć ' P. Coelho,
myślałam, że to była inspiracja, a tu proszę

moja inspiracja była zupełnie z innej bajki, fakt...Ale cieszę się bardzo, że Ci się spodobał...

Ewuniu - wiersz w dobrym odbiorze

to mnie cieszy, Anastazjo, że w dobrym odbiorze, bo wszak traktuje o "tych" ludziach i "tych" miejscach w sposób zupełnie odmienny od tego - martyrologicznego. Liczę się nawet - z oburzeniem...

Mnie się bardzo podoba i już

ooo, Gajko, toś mnie uradowała, bo wiem, że - obrazoburczo sobie pozwoliłam...


Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że wstąpiliście, daliście mi Swój czas i powiedzieliście dobre słowa, choć mogło być - różnie, różnie. Cieszę się , że - według Was - nie sprofanowałam tematu...
moc serdecznego Wam posyłam...
Ewa

[coobus]

Mnie się bardzo podoba i już

Tu jesteśmy jednomyślni. Moja niepewność dotyczyła tylko wiersza z poezji polskiej, który wywołał te wspomnienia. Ale wszystko jasne, teraz, kiedy poznałem Twoje intencje Ewo, i dowiedziałem się, co wyciągają z pamięci.

Dołączam do pozdrowień kwiat, w kolorze smutku

[Damian Sawa]

Ewo - nie pamiętam już kiedy ostatnio czytałem Twój wiersz, brak czasu itd.. Ale to co tutaj zastałem, robi wrażenie! Plastyczny obraz. Mnie osobiście bardzo dotknął. Z wielkim szacunkiem! Jeszcze tu wrócę!