Opcja numer jeden

[Gloinnen]

(...) ty śpij, me serce, w niezmąconej ciszy.
/K. Przerwa-Tetmajer



To już nie wizja, to się dzieje;
chłód zmienił ciała w szkło i cienie.

Nieboskłon jak tabula rasa,
bez śladu po wczorajszych znakach.

Na nagich drzewach w słodkim szronie,
zima rozwiesza błędne ognie

dla nieobecnych, dla szaleńców.
Niech spędzą z nią ostatni wieczór.

Czy też poszedłeś, jak włóczęga,
za tym wezwaniem poza real?

W ciszę paląca krew przepływa,
tu nie wystarczy zwykłe wybacz.

Kolejne cisze – trwa łączenie,
klepsydrę lęk wypełnia śniegiem.

Wtem – nagły przebłysk – widzę jasno
jezioro, które kiedyś wrzało,

dzisiaj zamarza w siny witraż.
Tafla bezgwiezdny czas odbija,

a pod cieniutką warstwą lodu
cierpiący znajdzie wieczny spokój.



____________________
Glo.

[P.A.R.]

cierpiący znajdzie wieczny spokój.

czy tylko...
kiedy warsztat bez zarzutu
drążyć się chce...
aż po ból

[Leon Gutner]

Absolutnie w Leona .
Nastrojem klimatem tematem formą .
A najbardziej końcówką .

Świetne pisanie Glo .

Z uszanowaniem L.G.

[lczerwosz]

opcja jeden nie do przyjęcia
czy była opcja zerowa? czy była nie do przyjęcia?

[szarobury]

Jest wizja, fantazja więc tylko rozdziawiam gębę z podziwu. Ale "real" w tym klimacie dla mnie zbyt chropawy. Pozdrawiam

[EdwardSkwarcan]

Piękny, bo przywołuje własne wspomnienia i niewykorzystane życiowe szanse