do mężczyzny

[marta zoja]

Wersja Druga

Tęsknię za tobą
zanim wypieścisz
widzialną postacią

i zanim dotkniesz
do żywa pustką,
drżę urwanym oddechem

świst w płucach
pomaga zaczerpnąć
oddech z Twych ust

szczerością
tajnej nici zaszyty

czy to ty tętnisz
zamiast mojej krwi
czerwienią i szlachetną
niebieskością

powagą króla i boga
gdy patrzysz na mnie z uwagą
monotonią epilogu

wpisanym w nas
spojrzeniem genesis

gdzie, tylko dzikość
wszystkich aktów
przesyca zapachem

i kształtem
kwitnących akacji
zimą

nie bój się
wydobywając z ciemności
prorocze przeznaczenie

który mój puch kobiety
skleja życie
wiecznością

a wiatr zatrzymuje razem
malowanymi kwiaciarniami
brzmiące cymbałem

miedzianą powłoką...


Wersja pierwsza

Tęsknię za tobą
zanim wypieścisz mnie
widzialną postacią
zanim dotkniesz do żywa
pustką, drżę urwanym oddechem
świst w płucach, pomaga zaczerpnąć
oddech z Twych ust
szczerością, tajnej nici zaszyty
czy to ty tętnisz zamiast mojej
krwi, czerwienią i szlachetną
niebieskością
powagą króla i boga, gdy patrzysz
na mnie z uwagą, monotonią epilogu
wpisanym w nas spojrzeniem genesis
gdzie, tylko dzikość wszystkich aktów
przesyca zapachem i kształtem
kwitnących akacji zimą
dla nas zgłoskami wierszy
na gwałt wdzierających się
jasnością dnia- nie bój się
wydobywając z ciemności
prorocze przeznaczenie
tryumfalnie nurzając we mnie
w twym rozumie, ciągłą rozpaczą
tęsknot do ciebie i z tobą
na noc i dzień w pełni
wężem rozkoszy i zatracenia
który mój puch kobiety
skleja życiem wiecznością
a wiatr zatrzymuje na bycie
razem malowanymi kwiaciarniami
brzmiącą cymbałem miłości
i następnym razem miedzianą
powłoką...

[ono]

Marto
Jeżeli mogę Ci podpowiedzieć, pisanie wierszy stychicznych, to bardzo trudna sztuka i trzeba mieć niezwykle rozwiniętą umiejętność pisania(klasycy), by czytelnikowi ich przeglądanie nie przynosiło nudy, by mógł je doczytać do konca. Dlatego też, nam początkującym powinno się zalecać pisanie wierszy stroficznych-białych , z wyraźnym podziałem na frazy dzielące je emocjami/tematyką/oddzielnymi kwestiami w wypowiedzi/zamkniętymi partiami naszych myśli.
Ten wiersz jest ciekawy a jednak...spróbuj go napisać jeszcze raz z podziałem na wydzielone strofy, a zobaczysz sama jego ciekawy efekt, zobaczysz, że można nie tylko go ciekawie podzielić , ale także i skrócić. Jak możesz zrób to i wklej pod tym samym tytułem z dodatkiem wariant II


pozdrawiam

kamil

[anastazja]

drżę urwanym oddechem

To ładne, Martuś. Zazdroszczę Ci tych uniesień w wierszach, jakoś nie potrafię robisz to z taką subtelnością, jakbyś na okrągło była zakochana
Wolałabym w strofkach.

Pozdrawiam serdecznie.

[marta zoja]

Kamilu, dziękuję za umiejętne powiedzenie, niedopowiedzianego... Chylę głowę przed Klasykami i oczywiście przed Tobą. Pozdrawiam MZ


Anastazjo, ja po prostu zakochuję się, we wszystkim co czytam To miłość do książek, także i Twoich wierszy Tak przynaglana, układam słowa, wersy i pozwalam sobie to czynić, na ósmym piętrze. Ja też pozdrawiam Cię serdecznie i polecam książkę Debory Vogel " akacje kwitną", o muzie i przyjaciółce Brunona Schulza i Witkacego.

[coobus]

W okresie dżenderfobii takie wiersz przywracają sens istnienia, sięgają do pokładów tego, co w nas pozornie ukryte, a z czym się wcale nie kryjemy. Normalność, natura, podskórne pragnienia i tęsknoty...
Ja przeczytałem z zainteresowaniem i z uczuciem sytości

[Henryk VIII]

Witaj. Wiersz ciekawy, wartościowy. Podług mnie zyskałby, gdybyś go poszerzyła zasięg ujmując ciutkę siebie ( czyli podmiot liryczny ).
W ten sposób:

"
Tęsknię za tobą
zanim wypieścisz
widzialną postacią

i zanim dotkniesz
do żywa pustką,
drżę urwanym oddechem

świst w płucach
pomaga zaczerpnąć
oddech z ust

szczerością
tajnej nici zaszyty

czy to ty tętnisz
zamiast krwi
czerwienią i szlachetną
niebieskością

powagą króla i boga
gdy patrzysz z uwagą
monotonią epilogu

wpisanym
spojrzeniem genesis

gdzie, tylko dzikość
wszystkich aktów
przesyca zapachem

i kształtem
kwitnących akacji
zimą

nie bój się
wydobywając z ciemności
prorocze przeznaczenie

który mój puch kobiety
skleja życie
wiecznością

a wiatr zatrzymuje razem
malowanymi kwiaciarniami
brzmiące cymbałem

miedzianą powłoką...

Ale to tylko moje subiektywne spojrzenie. Wiersz w pierwotnym kształcie i tak mi się podoba Acha, " ę" Ci zjadło w pierwszym wersie . Pozdrawiam. H8

[marta zoja]

Coobus powinnam chyba zamilknąć, po takim komentarzu... by sięgać jeszcze głębiej, z tajemnic natury. Dziękuję i jestem szczęśliwa MZ


Witaj Henryku XVIII za tak wnikliwe spostrzeżenia i radość "podobania" Pozdrawiam MZ