Wysnute z miłości

[anastazja]

nie oderwała wzroku od ziemi
by spojrzeć w niebo
może tam znalazłaby
szczęśliwą gwiazdę

za widnokręgiem chowała blizny
wyprzedzając pytania
przy których czasem trudno
przejść obojętnie

jest tyle pięknych słów
których wyrazić nie umiem
jedno wiem
rozsiewała zapach dobroci

[szarobury]

Anastazjo, z czystej wirtualnej sympatii, jaka obdarzam Twój profil zostawiam ślad swojej szarej łapki. I trudno mi tutaj o komentarz, bo ja jestem zupełnie przedwczorajszy w odbiorze poezji. Pozdrawiam

[Alek Osiński]

by spojrzeć w niebo
może tam znalazłaby
szczęśliwą gwiazdę

być może, jeśli się nie spojrzy
wiedzieć się nie będzie...

rozsiewała zapach dobroci

to mnie zastanawia, bo jaki jest właściwie
zapach dobroci, czym pachnie dobroć? To co
napisałaś to abstrakcja, ale Ana, jeślibyś
miała powiedzieć, czym pachnie dobroć,
to co byś powiedziała?

Pozdrawiam:)

[ayalen]

chlebem. Swiezo upieczonym chlebem.
Ostatni wers szczegolnie piekny An:-)

[ono]

jest tyle pięknych słów
których wyrazić nie umiem

pięknie ...ja też czasami tego nie potrafię


kamil

[coobus]

rozsiewała zapach dobroci

Pytasz, czym pachnie dobroć? Myślałem nad tym przez chwilę. I chyba odpowiedź Ani jest najlepsza. Chlebem. Uśmiechem? Troszkę banalne, choć uśmiech ma swój zapach. Trudne pytanie. Ten zapach jest w oczach i nie powinno się go chyba definiować. Ale jeśli miałbym koniecznie teraz coś wybrać, to "dotyk ręki starej kobiety".
Widzisz, poruszyłaś wyobraźnię, ciepłą wibrację, wspomnienia...
Pozdrawiam, kładąc pod wierszem

[anastazja]

Ana, jeślibyś
miała powiedzieć, czym pachnie dobroć,
to co byś powiedziała?

Drogi Alku, to rozsiewanie aury wokół siebie, którą się czuje.Moja mama, była taką osobą. Ona pachniała: słowem, pachniały ręce, kolana kiedy kładłam głowę. Nie umiałam dobrać na ten czas słowa. Jeśli masz coś lepszego, chętnie skorzystam. Dziękuję Ci serdecznie, za to, że czytasz mnie.
Pozdrawiam.

chlebem.

też ayalen

Cieszę się, że jesteś. Dziękuję

"dotyk ręki starej kobiety".

Też, o tym myślałam, (choć niekoniecznie starej) cobusku. Dokładnie pamiętam dzieciństwo i mamę w tamtych czasach.
Dziękuję i pozdrawiam 2X=

[ayalen]

An, ja ciesze sie ze moge czytac Twoje wiersze, i dziekuje Ci za nie, sa wlasnie takie - domowe. Wiesz, Twoj wiersz jest o mamie mojej przyjaciolki z dawnych czasow, od tamtych chwil minelo wiele, wiele lat, a ja Ja pamietam wlasnie taka jak piszesz. Jej dlonie pachnialy chlebem ktory piekla w ogromnym chlebowym piecu, szorstkie, spracowane dlonie wiejskiej kobiety. Dla mnie byla uosobieniem milosci, tej najpiekniejszej - macierzynskiej, ktora nasaczala wszystko wokol. Dziekuje Anastazjo.

[anastazja]

An, ja ciesze sie ze moge czytac Twoje wiersze, i dziekuje Ci za nie, sa wlasnie takie - domowe.

Kochana Aniu, bo ja jestem taką 'domówką', nie mierzę się z poetą, nawet do autora nie dorastam, ot piszę co serce dyktuje. Jestem monotematyczna, ale wiem, że niektórzy lubią mnie czytać, dlatego piszę, raz lepiej, raz gorzej. Dopóki choć jedna osoba przeczyta mój wiersz, warto pisać.

Dziękuję Ci, za miłe słowa.

[EwaMagda]

Ana, Ty wiesz, jak lubię Twoje wiersze - ten też polubiłam od pierwszego przeczytania