kto się wróblem urodził ...

[anastazja]

chałupa bez światła i błoto mieszane z pegeerowskim łajnem
w ciemności ślepnie nawet cisza
czwarta rano matka doiła krowy prosto do gęby syna
tak smakował biedę

wyjazd do kopalni był błędem bliżej mu było do budki z piwem
niż do pracy - na własne życzenie wraca w bieszczadzkie
eldorado i zaczyna rzeźbić
przecież trzeba jeść a gorzała nie płynie Sanem

Łemki w papachach smarowane pastą do butów i sprzedawane
jako heban - pokłosie zakrapiane z bardami piwem
kończył pusty portfel
głodny żołądek zadowalał zdechłym bocianem

dopasował swoje życie jak koszulę
przed śmiercią amputowali mu nogi - nawet do nieba nie poszedł
w bieszczadzkie liście wgryza się przepaść czasu

[Boogie]

W przysłowiu jest nieprawda, w Twoim wierszu wstrząs. Tak bywa, niestety. Zbieram puszki, brzmiąc dumnie. Wielka empatia w wierszu. Serdeczności

[jaga]

tak minęło zycie Michała żył krótko ale jak chciał
przed śmiercią amputowali mu nogi koledzy z litości
kiwali głowami - biedak nawet do nieba nie pójdzie


smutny koniec...

[anastazja]

Boo - uśmiech w Twoją stronę


jaga - Ty tu? - witaj moja droga, buziaczek

[Alek Osiński]

przed śmiercią amputowali mu nogi koledzy z litości

wciągająca historia, ale bym popracował jeszcze nad zapisem
bo w ten sposób wiele się zlewa, jak w tym fragmencie u góry
odniosłem wrażenie jakby koledzy amputowali mu nogi

[anastazja]

Masz rację al, już poprawiłam, również formę wyprostowałam. Myślę, ze odchudzony zyska na wartości.

Pozdrawiam

[P.A.R.]

przed śmiercią amputowali mu nogi - nawet do nieba nie poszedł

na własnych

niekiedy zbyt dużo śliny, zdaje mi się
ale też kilka ciekawie podanych obrazów
więc nie zmarnowałem nawet minuty ...

[Abi]

zióbki od tej,
której treki jeszcze nie obeschły z połonin...
nie sposób docenić skarbów literackich
(i nie tylko)
jakie na strychach tamtejszych chałup zdobyłam...

:-) A.

[anastazja]

Witaj Pawełku - miło mi


Abi - to wpadnij kiedyś do mnie do Ustrzyk Dolnych?

Może wyjdę z Tobą na Tarnicę, któryś raz z rzędu?
Buziam Cię skarbie

[Gloinnen]

w bieszczadzkich liściach wgryza się przepaść czas

Zastanawiam się nad zapisem pointy jeszcze.. Może "w bieszczadzkie liście wgryza się..." Albo - "pod bieszczadzkimi liśćmi czas wgryza się w przepaść"? Trochę bardziej sprecyzować obraz, żeby nabrał wyrazistości...
A ogólnie bardzo podoba mi się ten wiersz... Pokazuje historię, jakich wiele, w sposób prosty, a jednocześnie wzbudzający emocje. Dobra robota!

Pozdrawiam,


Glo.