zimowy walc

[Sokratex]

• Od nieba ku ziemi zimowa muzyka
  i drzewa ostrzeją w zawiejach co rusz,
  śnieg skrzy i sztyletem dnia w głąb pól przenika,
  za nocą ukryty opada jak nóż
  
  i jabłoń truchleje za okno skazana
  a strach pień ramieniem objąwszy z nią drży -
  lustrzane odbicia nas dwoje kochana,
  bez siebie - tak samo los wiódłby nas zły!
  
  Więc tańczmy, muzykę przez okna wysączmy
  i śmiechem olśnijmy biel śniegu, pól dal;
  Spójrz: jabłoń ze strachem niedobór połączył,
  nie miłość, spełnienie, nie szczęście i bal.
  
  
  

[Julka]

Od nieba ku ziemi zimowa muzyka
i drzewa ostrzeją w zawiejach co rusz,
śnieg skrzy sztyletami, w głąb pola przenika,
za nocą ukryty opada jak nóż.

A jabłoń truchleje, na drżenie skazana,
na strach, który strząsa lodowe z niej łzy.
Lustrzane odbicia - nas dwoje kochana,
bez siebie - też mógłby odnaleźć los zły!

Więc tańczmy, w rytm życia - upojny, gorący
i śmiechem olśnijmy biel śniegu, mgieł dal;
Spójrz: jabłoń ze strachem niedobór połączył,
nie miłość, spełnienie, nie szczęście i bal.
-------------------------------------------
A to tylko tak,
żeby było się na co złościć.

[Leon Gutner]

A ja się nie złoszczę tym razem na nic .
Wiersz połknąłem klimat poczułem - jest pięknie tym razem Sox .

Z ukłonem L.G.

[Sokratex]

Od nieba ku ziemi zimowa muzyka
i drzewa ostrzeją w zawiejach co rusz,
śnieg skrzy sztyletami, w głąb pola przenika,
za nocą ukryty opada jak nóż.

A jabłoń truchleje, na drżenie skazana,
na strach, który strząsa lodowe z niej łzy.
Lustrzane odbicia - nas dwoje kochana,
bez siebie - też mógłby odnaleźć los zły!

Więc tańczmy, w rytm życia - upojny, gorący
i śmiechem olśnijmy biel śniegu, mgieł dal;
Spójrz: jabłoń ze strachem niedobór połączył,
nie miłość, spełnienie, nie szczęście i bal.
-------------------------------------------
A to tylko tak,
żeby było się na co złościć.

Zaraz złościć Nie ma lepszego komentarza, jak pokazanie w jaki sposób ktoś widziałby wiersz.
Ale weźmy, powiedzmy moje: "za okno skazana" - warto zastanowić się nad podwójnością takiego zapisu.
Gdyby jabłoń nie zaglądała do okien, na pewno by tak nie cierpiała. Czy nie podobnie jest z ludźmi?
Na przykład kobieta widzi nowe futro sąsiadki i zaczyna zżerać ją zazdrość, że sama takiego nie ma.

Dziękuję za Twoją wersję i pozdrawiam

Dodano -- 05 gru 2011, 23:55 --

A ja się nie złoszczę tym razem na nic .
Wiersz połknąłem klimat poczułem - jest pięknie tym razem Sox .

W takim razie jutro zagram w Lotto! Może też trafię te 20 000 000 zł do wygrania?

Dziękuję i pozdrawiam

[e_14scie]

i jabłoń truchleje za okno skazana

kto to jest, ów skazan?

jabłoń ze strachem niedobór połączył,

za kolokwializm, ale wymiękam
jaki niedobór?

walcowo, melodyjnie, ale nie uklęknę tym razem, bo treść dość banalna

[Julka]

Sokratex

Sięgasz głęboko znaczeniami w treści, ale czy każdy umie tak myśleć jak Ty?
Czytam Twoje wiersze i albo mi się podobają, albo nie.
Ty jednak zawsze umiesz lawirować tłumaczeniem i przekonać czytelnika do swojej racji.
Nie mam nic przeciwko temu, tylko podziwiam.
Wiem że nie poprawiłam tego wiersza jak należy, bo nie chciałam go rozgrzebać jak kura, wtedy byłby to całkiem inny wiersz.

[Sokratex]

walcowo, melodyjnie, ale nie uklęknę tym razem, bo treść dość banalna

Tak to można o każdym dziele literatury światowej można powiedzieć i również wyimkowo skrytykować jakiś jego fragment.
Dlaczego treść jest banalna? Raczej nawiązuje do tego, co najważniejsze w życiu człowieka i nie tylko, bo nawet drzewa nie rosną zazwyczaj samotnie, tylko w zwartych grupach.
Chętnie przeczytałbym, co widzisz w tym przesłaniu banalnego?

Co do niedoboru, słownik określa go tak: "brak, niedostatek czegoś" i pewnie dlatego piszemy choćby wiersze.

Pozdrawiam.

Dodano -- 06 gru 2011, 21:37 --

Sięgasz głęboko znaczeniami w treści, ale czy każdy umie tak myśleć jak Ty?

Skoro, jak przyznajesz, sięgam głęboko znaczeniami w treści i nie każdy tak potrafi... chyba dobrze o mnie świadczy,
że staram się przybliżyć "tym nie każdym" coś, co zostało przed nimi ukryte?

Pozdrawiam.