Prawda

[Edward Horsztyński]

Kiedyś można ją było kupić w kiosku
U faceta co to burczał pod nosem
A w gębie miał niedopałek papierosa
I on to był proroków apostołem

Dziś każdy może swoją prawdę wysrać
I smarować się nią aż smrodem trąci na kilometr
Do uszu, nosa, oczu, mordy wpychać
Ja dłużej tego już nie zniosę

Wokół smrodu tego natrętne muchy krążą
Każda się zachwyca, cóż za aromat, cóż za specjały
A gdy oblecą człowieka, już się nie odgonisz
Zobacz, spróbuj, powąchaj jaki zapach wspaniały

Wszyscy wy prorocy, co rozumów nazjadali
Wsadźcie se wasze „prawdy” w dupę
Jest tylko jedna prawda uniwersalna
Każdy z nas kiedyś będzie trupem

[lczerwosz]

Myślisz, że takie treści przetrawione to prawda. Organizmy w pożywienia czerpią "soki". Wszystko co najlepsze wnika. Reszta, wiadomo, wydalane. Otóż, jak wiadomo, są organizmy, które żywią się tymi odpadkami. Wcale się nie wstydzą jeść tego. Gdzie w tym jest prawda. Nie wiem wcale, czy zostaje zatrzymana przez pierwszy organizm, czy zostawione dla tego drugiego. Trzeciego. Czy pospołu. A może cały ten łańcuch pokarmowy żyje z zakłamania, żywią się kłamstwami serwowanymi w supermarketach medialnych.
Myślę, że skojarzenie prawdy lub nieprawdy z gównem jest już przebrzmiałym truizmem (gówno-prawda). Podział jest inny. Ot, cała prawda. Moja.

[Gloinnen]

Już wiem, po co temu gościowi z Twojego awataru maska przeciwgazowa.
Zacznij rozdawać każdemu czytelnikowi gratis taką odzież ochronną - bo zagłębianie się w gówniane wiersze to praca w szkodliwych warunkach.

[Leon Gutner]

Dla podobnej poetyki nie mam cierpliwości .
Wiersz iście gówniany

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Kiedyś można ją było kupić w kiosku
U faceta co to burczał pod nosem
A w gębie miał niedopałek papierosa
I on to był proroków apostołem

Zacząłeś historycznie.
Pozwolę sobie napisać przypis, jestem bowiem pewien, że wielu naszych, zwłaszcza młodszych czytelników, nie pamięta wspomnianego "kiedyś". Nie sprecyzowałeś przecież...
Wnosząc po scenerii - kiosk, a w nim burczący facet z niedopałkiem (niestety, marki papierosa też nie sprecyzowałeś, choć moja pamięć faworyzuje tutaj sporty) - znajdujemy się w okresie szumnie nazywanym socjalizmem. Kiedyś go nawet obdarzyli przymiotnikiem "naukowy". A czemu nie? Skoro możemy mieć prawdziwy wiersz, czemu nie możemy mieć naukowego socjalizmu?
Co? Że czas to zweryfikował? Gówno prawda. Nikt nie zna przyszłości!
Tu przypadkowo zdradziłem temat wiersza.
Tak, jest nim prawda. Poważna gazeta codzienna wydawana przez ЧК Коммунистическей Партии Советского Союза (tegorocznych maturzystów uświadamiam, że jeszcze całkiem niedawno istniało państwo o nazwie ZSRR, rządzone przez partię komunistyczną).

Dziś każdy może swoją prawdę wysrać

Oczywiście pod warunkiem, że wówczas ją kupił (inaczej nie będzie jego).

I smarować się nią aż smrodem trąci na kilometr
Do uszu, nosa, oczu, mordy wpychać

Oczywiście to rzecz gustu, słusznie więc piszesz, że każdy może, nie zaś, że musi.

Ja dłużej tego już nie zniosę

Nie rozumiem więc, czemu się o tym rozpisujesz?

W kolejnych wersach odnajdujemy apoteozę gówna, co rzeczą absolutnie słuszną jest, zwłaszcza w kontekście much, które, jak większość zwierząt w dzisiejszych czasach, wymagają dokarmiania. Szczególnie zimą.

Wszyscy wy prorocy, co rozumów nazjadali
Wsadźcie se wasze „prawdy” w dupę

Powyższy fragment doskonale łączy porady praktyczne z przyjemnością. Dodatkowym walorem jest tu interesujący dialekt, pisanie takim może stanowić cechę rozpoznawczą Autora. Bardzo mi się to podoba.
Przy okazji porady praktycznej, tudzież przyjemności wsadzania w dupę, dopatruję się ukrytej sugestii (dyskretnie zaznaczona cudzysłowem), że samo wsadzanie sobie tam gazety o przyjemności nie stanowi. Musi to koniecznie być radzieckie wydawnictwo partyjne, dziś do zdobycia chyba tylko w antykwariacie, albo w archiwum Biblioteki Narodowej. Z Biblioteki jednak trzeba by chyba ukraść, bo tam na sprzedaż nie mają, a przecież "prawda" musi być "swoja".
Wiersz kończysz bardzo optymistycznym akcentem, że

Każdy z nas kiedyś będzie trupem

co bardzo wzbogaca przekaz wiersza. Będąc bowiem trupem, zwłaszcza po kilku latach spędzonych w towarzystwie robaków, niewiele będziemy się różnić od gówna. I to jest prawda. Naga prawda!


PS. Może jednak pozostań przy pisaniu prozy, bo wiersz jakoś Ci nie wyszedł.
I nie mam tu na myśli jego treści.

[Edward Horsztyński]

Już wiem, po co temu gościowi z Twojego awataru maska przeciwgazowa.

Ten gość, to właśnie ja

PS. Może jednak pozostań przy pisaniu prozy

Często o tym myślę